Day 1: leaving

Om 7 uur word ik opgehaald door Moeke en André, zoals afgesproken. Uiteraard zijn ze mooi op tijd. Nog effe de laatste check en we zijn weg. Richting Den Bosch, waar ik op de trein naar Schiphol gezet word. Moeke wilde me naar Schiphol brengen, maar op eigen verzoek is dat Den Bosch geworden. Weinig zinnig om 2x anderhalf uur te moeten rijden, als je er ook in een half uur kunt zijn. De rechtstreekse rit met de trein naar Schiphol is perfect, toch?
Terwijl Dré zijn auto wegzet wachten Moeke en ik bovenaan de trap aan de achterkant van het station totdat hij zich weer bij ons voegt. Perron 4a moet ik straks hebben, maar eerst nog effe een bak koffie. Het is blijkbaar even geleden dat ik hier was, want ik zie een Starbucks, die ik niet herken van eerdere bezoeken. Zelfs de kleinste kop is bij Starbucks nog aardig groot, komt ook André achter als hij de 2 koffie voor hem en mij en de warme chocomel voor Moeke haalt. Ik check bij de balie even hoe het zit met mijn online bestelde voucher voor de rit naar Schiphol. Waar en hoe moet ik precies inchecken, want ik heb nergens scanpalen gezien. Die zijn er hier ook niet, zegt de baliemedewerkster. Zo nodig de print met legitimatie laten zien in de trein, en verder no worries . Alrighty, weten we ook weer. Scan hoeft blijkbaar alleen bij station met toegangspoortjes.
De koffie is wat ongemakkelijk, want.... wat valt er nu nog te zeggen, zo kort voor het afscheid voor 6 maanden. Moeke heeft de afgelopen tijd maar al te goed laten merken dat ze er nogal moeite mee heeft dat ik zo lang wegga, ook al heeft ze het geen enkele keer letterlijk gezegd. Maar de stevigere en frequentere hugs, de 'ik hou van jou's' en de non-verbale houding tijdens het oudejaarsfeestje bij Peter en Ingrid lieten geen twijfel bestaan over hoe ze er over dacht.
Als we het perron oplopen is het drukker dat ik verwachtte. Blijkbaar moeten er rond deze tijd veel naar Utrecht, en dat blijkt ook zo te zijn als het gros van de reizigers daar bij de eerste stop uitstapt. Een laatste hug, een stevige zoals ik die zeker de laatste tijd gewend ben, een ferme hand van Dré en dan stap ik, terwijl ik de tranen bij Moeke zie opwellen, de trein in. Ze slikt ze weg. We blijven lachen en zwaaien totdat de trein in gang gezet wordt. Ik ben relaxt - zoals ik eigenlijk de afgelopen periode steeds wel geweest ben - maar heb wel wat moeite met de emotie van Moeke. Dat trekt snel weg, want ik weet ... als ik ze later 'op de Skype' heb, wordt ze vast rustiger. Natuurlijk heb ik op Schiphol ook al weer contact met het 'thuisfront', als ook met andere familieleden en een aantal vrienden/collega's. Ik kom maar niet weg ;-).

Seat 39F is nou niet bepaald de beste plaats van de economy class, maar
ik kan de 11 uur naar Aruba (huh, dus toch over Aruba) goed uitzitten, met het boek van Isa Hoes 'Toen ik je zag' en de speelfilm 'Gone girl' met Ben Affleck. Verder een beetje doezelen en af en toe op en neer lopen en voor je het weet sta je in de transitruimte van Aruba op je doorvlucht naar Bonaire te wachten. Beetje vreemd wel op Aruba, want blijkbaar moeten we om in de transit te komen, net als de rest van de passagiers, ook weer door de beveiliging ???? Anyway, .... rond 20 uur land ik zoals gepland op Bonaire.

Vrij lang wachten op mijn bagage. Als ik naar buiten loop staan M (de accomodatiedame van Fundashon Mariadal) en K (anesthesieverpleegkundige die ook via TMI daar werkt) me op te wachten. De ontmoeting met M is echt van erg korte duur, want ze is binnen 30 seconden vertrokken. K rijdt me in haar eigen 'jeep' naar mijn toko voor de eerstkomende 2 maanden. We kletsen een tijdje, terwijl ze me de dingetjes van het appartement uitlegt. Ziet er niet verkeerd uit op het eerste gezicht. Er is zelfs gezorgd voor wat eten en drinken in de koelkast (als ook er buiten, wat de dag erop niet zo'n goed plan blijkt te zijn, aangezien alles onder de mieren zit tegen die tijd). Ik ben best muug, maar uiteraard moet ik eerst effe wat spullen over de toko verspreiden. Als dat allemaal gedaan is ga ik maar eens douchen en een poging tot slapen ondernemen. Aangezien ik geen muggen zie of voel slaap ik - ruig als ik ben - maar zonder klamboe. Spijtig, blijkt de volgende dag ........